De afgelopen dagen ben ik bezig geweest om mezelf even ruimte te geven weer in Nederland te landen en weer in het Nederlands te gaan schrijven. Aangezien ik met een Fransman getrouwd ben, wij in het Engels communiceren met elkaar en mijn dochter zelfs beter in Engels is dan Nederlands, voelt het voor mij natuurlijker om in het Engels te schrijven.
Maar ja, nu ik weer terug ben in Nederland en weer aan alle Nederlandse omgangsvormen, gewoontes en leefstijl begin te wennen, dacht ik opeens: goh, zal ik weer eens in het Nederlands gaan schrijven?
Ik heb natuurlijk jarenlang een internationale focus gehad, omdat ik van jongs af aan al mateloos geïnteresseerd ben geweest in het leren van andere talen. Hoe kan ik met andere mensen communiceren die uit een ander land komen? Met handen en voeten kom je al een heel eind, maar wat kun je bereiken als je ook ECHT de taal spreekt. En wat voor effect heeft dat op het begrijpen van de cultuur en het bijpassende gedrag?
Naast het feit dat ik naar verschillende landen -binnen en buiten Europa- ben afgereisd om andere culturen te ervaren, hebben de jaren dat ik in Spanje heb gewoond mij echt nog het allermeest geleerd. Ik heb uiteraard vloeiend Spaans leren spreken, maar vooral ook de passie en emotie die mensen in hun hele communicatie integreren is me altijd bijgebleven.
Het verschil dat ik heb ervaren tussen Noord- en Zuid- Europa, maar ook het verschil tussen het "Westen" en het "Oosten" van onze wereld zijn voor mij erg waardevolle lessen in mijn leven geweest.
Een andere cultuur, een ander geloof of een andere overtuiging dan jijzelf hebt, kan je zóveel leren en je echt de ogen doen openen over je eigen gedrag en gewoontes. Mijn ervaringen in verschillende landen en continenten hebben me vooral geleerd wat ons allemaal verbindt...
Ik weet dat het tegenwoordig erg moeilijk is om de verbinding te vinden tussen mensen met verschillende achtergronden, maar toch geloof ik dat het mogelijk is. In mijn opinie begint alles met het begrijpen van je eigen gedrag, je gevoel, je emoties, je weerstand, je eigen beperkte overtuigingen en dan daar mee aan de slag te gaan. Het komt er dan op neer dat je ook echt de wilskracht moet hebben om de verandering te maken die je nodig hebt om de verbinding met jezelf en anderen aan te gaan.
Dat dit niet een "walk in the park" is en niet altijd even makkelijk, dat is uiteraard duidelijk, maar ik geloof wel dat dit momenteel echt in de wereld waarin we leven nodig is...
Mijn boek en album heb ik gemaakt om anderen dat eerste zetje in de rug te geven, omdat ik geloof dat alles eerst een plekje moet krijgen voor jezelf, voordat je echt de stap durft te zetten die nodig is.
Wie je ook bent, waar je ook vandaan komt en wat je probleem op dit moment ook is, ik geloof in jou!
BE THE CHANGE!